Verbum

цыклаты́мія цыклатымі́я

(ад цыкла- + гр. thymos = душа)

псіхічнае захворванне (псіхоз), лёгкая форма цыклафрэніі.

цыклатэ́ла

(н.-лац. cyclotella)

аднаклетачная каланіяльная дыятомавая водарасць сям. таласіязіравых, якая пашырана пераважна ў планктоне прэсных, радзей саланаватых вадаёмаў, вельмі рэдка ў морах.

цыклафрэні́я

(ад цыкла- + гр. phren = розум)

псіхічнае захворванне (псіхоз), якое характарызуецца перыядычным разладжаннем настрою — прыступамі ўзбуджэння і дэпрэсіі, што змяняюць адно аднаго; маніякальна-дэпрэсіўны псіхоз.

цыклахе́на

(н.-лац. cyclachaena)

травяністая расліна сям. складанакветных з зубчастым лісцем і дробнымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў Амерыцы; на Беларусі трапляецца як заносная; пустазелле.

цыклі́т

(ад цыкл)

тое, што і іназіт.

цыклі́чны

(ад цыкл)

1) які складае цыкл, адбываецца па цыклах;

2) які мае кальцавую будову, структуру;

ц-ыя злучэнні — арганічныя злучэнні (аліцыклічныя, араматычныя, гетэрацыклічныя), у якіх атамы звязаны ў цыкл (проціл. ацыклічны).

цыкло́за

(н.-лац. cyclosa)

павук-крыжавік, які жыве ў лясах, лоўчыя сеткі нацягвае паміж ніжнімі галінкамі дрэў.

цыкло́іда

(гр. kykloeides = кругападобны)

мат. крывая лінія, што апісваецца пэўным пунктам круга, які коціцца без слізгання па нерухомай прамой лініі.

цыкло́н

(гр. kyklon = які верціцца)

1) буйнамаштабны атмасферны віхор з паніжэннем ціску ад перыферыі да цэнтра, які суправаджаецца вялікай воблачнасцю і ападкамі (параўн. антыцыклон);

2) апарат, заснаваны на выкарыстанні сіл інерцыі, для ачысткі паветра або газу ад узважаных у іх цвёрдых часцінак.

цыклонагене́з

(ад цыклон + -генез)

працэс узнікнення і развіцця цыклонаў у атмасферы.