Verbum

фуміга́тар

(ад лац. fumigare = акурваць, дыміць)

машына для барацьбы са шкоднікамі і хваробамі сельскагаспадарчых культур спосабам фумігацыі.

фуміга́цыя

(фр. fumigation, ад лац. fumigare = акурваць, дыміць)

абкурванне ядавітай парай або газамі (фумігатамі) раслін, заражаных шкоднікамі, а таксама памяшканняў з мэтай дэзінфекцыі.

фуна́рыя

(н.-лац. funaria)

лістасцябловы мох сям. фунарыевых, які расце на вільготных палях, лугах, на пажарышчах, паблізу жылля.

фунгіцыдзі́н

(ад лац. fungus = грыб + caedere = забіваць)

тое, што і ністацін.

фунгіцы́ды

(ад лац. fungus = грыб + -цыды)

хімічныя рэчывы для барацьбы з грыбковымі і бактэрыяльнымі хваробамі сельскагаспадарчых раслін.

фундава́ць

(польск. fundować, ад лац. fundare = закладваць, засноўваць)

1) частаваць каго-н. за свой кошт, купляць што-н. каму-н. у падарунак;

2) даваць грошы на заснаванне чаго-н. (напр. касцёла, школы).

фунда́льны

(ад лац. fundus = дно);

ф-ыя залозы — трубчастыя залозы ў слізістай абалонцы дна страўніка пазваночных жывёл і чалавека.

фунда́мент

(лац. fundamentum = аснова)

1) падмурак, аснова якога-н. збудавання, машыны і інш.;

2) перан. база, аснова ведаў, пачуццяў, дзеянняў.

фундаменталі́зм

(ад лац. fundamentum = аснова)

крайне кансерватыўная плынь у пратэстантызме, якая выступала супраць крытычнага перагляду ўстарэлых рэлігійных паняццяў.

фундамента́льны

(с.-лац. fundamentalis)

1) трывалы, моцны, вялікі (напр. ф. будынак);

2) асноўны, галоўны (напр. ф-ая бібліятэка);

3) грунтоўны, салідны, глыбокі па зместу (напр. ф. твор).