Verbum

рэкрэдыты́ў

(ад рэ- + лац. creditum = даверанае)

1) адзыўная грамата ўрада свайму дыпламатычнаму прадстаўніку ў іншай краіне;

2) ліст, які адмяняе акрэдытыў.

рэ́кта

(англ. recto, ад лац. rectus = прамы)

тэкст, надрукаваны толькі на правай старонцы разгорнутай кнігі.

рэкта́льны

(ад лац. rectum = прамая кішка)

які адносіцца да прамой кішкі (напр. р-ыя даследаванні).

рэ́ктар

(лац. rector = кіраўнік)

кіраўнік вышэйшай навучальнай установы.

рэктара́т

(с.-лац. rectoratus)

адміністрацыйна-навучальнае кіраўніцтва вышэйшай навучальнай установы на чале з рэктарам, а таксама памяшканне, дзе знаходзіцца гэта кіраўніцтва.

рэктаскапі́я

(ад лац. rectum = кішка + -скапія)

агляд унутранай паверхні прамой і сігмападобнай кішак пры дапамозе рэктаскопа.

рэктаско́п

(ад лац. rectum = кішка + -скоп)

прыбор з аптычнай і асвятляльнай сістэмамі, які выкарыстоўваецца ў рэктаскапіі.

рэктыфікава́ць

(с.-лац. rectificare = выпраўляць)

ачышчаць вадкія рэчывы ад прымесяў паўторнай перагонкай (напр. р. спірт).

рэктыфіка́т

(лац. rectificatus = выпраўлены)

спірт, ачышчаны ў выніку рэктыфікацыі.

рэктыфіка́тар

(лац. rectificator = які выпрамляе)

1) апарат для рэктыфікацыі;

2) рабочы, які займаецца рэктыфікацыяй.