Verbum

эктатро́фны

(ад экта- + -трофны)

тое, што і экзатрофны.

э́ктыма

(гр. ekthyma = гнойны прышч)

вірусная хвароба авечак і коз, якая суправаджаецца ўтварэннем струпоў, пераважна ў вобласці губ.

эктыпагра́фія

(ад гр. ektypos = выпуклы + -графія)

пісьмо для сляпых, якое грунтуецца на розных камбінацыях выпуклых кропак.

экумені́зм

(ад гр. oikumene = Сусвет)

рух за аб’яднанне хрысціянскіх цэркваў, які ўзнік у пач. 20 ст.; лічыць сваёй мэтай выпрацоўку агульнахрысціянскай сацыяльнай праграмы, прыгоднай для вернікаў розных краін.

экю́​¹

(фр. écu)

старадаўняя французская залатая або сярэбраная манета з малюнкам геральдычнага шчыта, якая чаканілася ў 13—18 ст.

экю́​²

(англ. ECU, ад European Currency Unit = еўрапейская валютная адзінка)

рэгіянальная міжнародная грашовая адзінка, якая з 13 сакавіка 1979 г. выкарыстоўваецца краінамі—ўдзельніцамі Еўрапейскай валютнай сістэмы (ЕВС).

эладэ́я

(н.-лац. elodea, ад гр. helodes = балотны)

водная травяністая расліна сям. жабнікавых з доўгімі плывучымі каранямі, прадаўгаватым лісцем і адзіночнымі белымі кветкамі на доўгіх кветаножках, якая засмечвае сажалкі і іншыя прэснаводныя вадаёмы; пашырана пераважна ў Амерыцы; некаторыя віды вырошчваюцца ў акварыумах.

элакато́трыкс

(н.-лац. elakotothrix)

каланіяльная зялёная водарасць сям. элакатотрыксавых, якая пашырана ў планктоне або на раслінах у прэсных вадаёмах, на вільготным грунце і ў глебе.

элакве́нцыя

(лац. eloquentio)

уст. аратарскае майстэрства.

эланга́цыя

(лац. elongatio, ад longus = далёкі)

астр. бачная вуглавая адлегласць планеты ад Сонца.