Verbum

рэакцыяне́р

(фр. reactionnaire)

прыхільнік або ўдзельнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу.

рэакцэпта́цыя

(ад рэ- + лац. acceptare = прымаць)

паўторнае прыняцце да акцэпту вэксаля, паколькі спачатку акцэпт быў зроблены з абмежаваннем.

рэа́л​¹

(ісп. real = каралеўскі, ад rey = кароль)

даўнейшая іспанская сярэбраная манета, якая чаканілася ў 13—19 ст.

рэа́л​²

(ням. Regal)

1) стол з нахіленай верхняй дошкай, на якую ставіцца каса са шрыфтам для набору;

2) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 120 пунктам.

рэалізава́ць

(фр. realiser, ад с.-лац. realis = сапраўдны)

1) ажыццяўляць, здзяйсняць, праводзіць у жыццё намечаны план, праграму, праект;

2) прадаваць маёмасць, тавар, каштоўныя паперы.

рэаліза́цыя

(фр. realisation, ад с.-лац. realis = сапраўдны)

1) ажыццяўленне, здзяйсненне, правядзенне ў жыццё чаго-н., напр. плана, праграмы, праекта;

2) продаж маёмасці, тавару, каштоўных папер.

рэалі́зм

(ад с.-лац. realis = сапраўдны)

1) кірунак у літаратуры і мастацтве, які ставіць мэтай праўдзівы паказ аб’ектыўнай рэчаіснасці ў яе тыповых рысах;

2) здольнасць дакладна ўлічваць наяўныя ўмовы, абставіны, магчымасці;

3) кірунак у сярэдневяковай схаластычнай філасофіі, які сцвярджаў, што агульныя паняцці папярэднічаюць рэчам і рэальна існуюць незалежна ад іх.

рэалі́ст

(ад с.-лац. realis = сапраўдны)

1) прадстаўнік рэалізму ў літаратуры, мастацтве;

2) асоба, якая вызначаецца практычным падыходам да жыцця, умее цвяроза ацэньваць наяўныя ўмовы, абставіны, магчымасці.

рэа́лія

(н.-лац. realia, ад с.-лац. realis = сапраўдны)

кожная рэч матэрыяльнага свету.

рэало́гія

(ад гр. rheos = цячэнне + -логія)

навука, якая вывучае цякучасць і дэфармацыю рэчываў (вадкасцей, дысперсных сістэм і інш.).