Verbum

гоматэрмі́я

(ад гома- + -тэрмія)

пашырэнне аднолькавай тэмпературы па глыбіні вадаёма (возера, вадасховішча), звязанае з ветравым перамешваннем паверхневых слаёў вады з ніжнімі.

гомацэнтры́чны

(ад гома + цэнтр);

г. пучок — пучок светлавых прамянёў, у якім самі прамяні (або іх працяг) перасякаюцца ў адным пункце.

гомеа-, гамеа-

(гр. homoios = падобны, аднолькавы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «падобны», «аднолькавы».

гомеамарфі́зм

(ад гр. homoiomorphos = з такой жа формай)

узаемна адназначнае непарыўнае адлюстраванне адной тапалагічнай прасторы ў іншай, для якой павернутае адлюстраванне таксама непарыўнае.

гомеапаля́рны

(ад гомеа- + гр. polos = вось, паварот);

г-ае злучэнне — хімічнае злучэнне, утворанае электроннай парай, агульнай для атамаў, якія спалучаюцца.

го́мруль

(англ. Home Rule = самакіраванне)

праграма аўтаноміі Ірландыі ў сістэме Брытанскай імперыі, высунутая ў 70-я гады 19 ст.

го́мстэд

(англ. homestead)

зямельны надзел, які атрымліваў грамадзянін ЗША ў 19 ст. паводле гомстэд-акта.

го́мстэд-акт

(ад гомстэд + акт)

закон аб зямельных надзелах у ЗША, прыняты ў маі 1862 г. у ходзе грамадзянскай вайны 1861—1865 гг.

гомф

(гр. gomphos = цвік)

орган прымацавання талома ліставатых лішайнікаў да субстрату.