Verbum

экстрасэ́нс

(ад лац. extra = звыш меры, самы лепшы + sensus = пачуцце, адчуванне)

чалавек, які валодае асобымі біяэнергетычнымі магчымасцямі і звышпачуццёвымі здольнасцямі, якія найчасцей выкарыстоўваюцца для дыягностыкі і лячэння хвароб (параўн. хілер).

экстрасэнсо́рны

(ад экстрасэнс)

звышпачуццевыя формы ўспрымання, якія практыкуюцца парапсіхалогіяй.

экстру́дзінг-працэ́с

(ад англ. extrude = выціскаць, прасаваць + працэс)

апрацоўка ціскам розных матэрыялаў, каб змяніць іх форму, надаць ім іншыя механічныя ўласцівасці і г.д.

экстру́зія

(лац. extrusio)

1) выхад вязкай лавы з кратэра вулкана на паверхню Зямлі ў форме купала або слупападобнага ўзняцця;

2) апрацоўка матэрыялаў ціскам, што ствараецца спецыяльнымі прэсамі.

экстрэма́ль

(ад лац. extremus = крайні)

мат. інтэгральная крывая дыферэнцыяльнага ўраўнення Эйлера.

экстрэма́льны

(лац. extremus = крайні)

крайні па сваім праяўленні, напр. па складанасці, цяжкасці, небяспецы і г.д. (напр. працаваць у э-ых умовах).

экстрэмі́зм

(фр. extrémisme, ад лац. extremus = крайні)

схільнасць да крайніх поглядаў і крайніх мер, пераважна ў палітыцы.

экстрэмі́ст

(ад экстрэмізм)

прыхільнік экстрэмізму.

экстрэ́мум

(лац. extremum = край, канец)

мат. найбольшае і найменшае значэнні якой-н. функцыі; ужываецца для аб’яднання паняццяў максімуму і мінімуму.

эксты́нкцыя

(лац. exstinctio = гашэнне)

аслабленне святла ў атмасферы ў выніку рассейвання і паглынання яго.