Verbum

рэнатураліза́цыя

(ад рэ- + натуралізацыя)

аднаўленне ў правах грамадзянства асоб, што па якой-н. прычыне страцілі іх.

рэнега́т

(с.-лац. renegatus, ад лац. renegare = адракацца)

1) чалавек, які здрадзіў сваім перакананням і перайшоў у лагер праціўніка;

2) чалавек, які адрокся ад сваёй веры.

рэнеса́нс

(фр. Renaissance = адраджэнне)

1) эпоха Адраджэння (14—16 ст.), час росквіту навук і мастацтваў, які змяніў у Еўропе сярэдневякоўе;

2) архітэктурны стыль эпохі Адраджэння.

рэ́ній

(р.-лац. rhenium, ад ням. Rein = назва ракі)

хімічны элемент, серабрыста-белы тугаплаўкі метал, падобны на плаціну; выкарыстоўваецца ў сплавах, вакуумнай тэхніцы, як каталізатар і інш.

рэні́н

(н.-лац. rennina)

састаўная частка страўнікавага соку млекакормячых; як прэпарат выкарыстоўваецца ў медыцыне і малочнай вытворчасці.

рэнкло́д

(фр. reine-claude, ад prunes de la reine Claude = слівы каралевы Клаўдзіі)

група сартоў слівы з круглымі зялёнымі або жоўтымі пладамі.

рэно́нс

(фр. renonce)

адсутнасць карты якой-н. масці ў картачнага гульца.

рэ́нта

(ням. Rente, ад ст.-фр. rente)

даход ад капіталу, маёмасці або зямлі, які не патрабуе ад уладальніка ніякай прадпрымальніцкай дзейнасці.

рэнта́бельнасць

(ад рэнтабельны)

паказчык эканамічнай эфектыўнасці работы прадпрыемстваў, галін вытворчасці за пэўны перыяд, які характарызуе іх прыбытковасць.

рэнта́бельны

(ням. rentabel)

мэтазгодны з гаспадарчага пункту погляду, прыбытковы, даходны (напр. р-ая гаспадарка).