Verbum

экстракла́с

(ад экстра- + клас)

вышэйшы клас, разрад, кваліфікацыя і інш.

экстра́кт

(лац. extractus = выцягнуты, здабыты, атрыманы)

1) лекавы прэпарат, атрыманы выцяжкай з раслінных або жывёльных тканак і раствораны ў спірце ці вадзе;

2) прадукт, які атрымліваецца шляхам згушчэння сокаў ягад, пладоў (напр. малінавы э.).

экстра́ктар

(лац. extractus = які выцягвае)

1) апарат для здабывання рэчываў з сумесей пры дапамозе апрацоўкі іх рознымі растваральнікамі, 2) прыстасаванне для даставання, выцягвання чаго-н. (напр. ружэйны э.).

экстракты́ўны

(ад лац. extractus = выцягнуты, здабыты, атрыманы)

1) атрыманы шляхам экстракцыі (э-ыя рэчывы);

2) які мае ўласцівасці экстракту.

экстра́кцыя

(лац. extractio = выцягванне, здабыванне)

1) раздзяленне цвёрдых ці вадкіх сумесей пры дапамозе апрацоўкі іх рознымі растваральнікамі;

2) аперацыя выдалення зуба.

экстралінгві́стыка

(ад экстра- + лінгвістыка)

галіна мовазнаўства, якая вывучае сукупнасць этнічных, сацыяльных, геаграфічных і іншых фактараў, непарыўна звязаных з развіццём і функцыяніраваннем мовы.

э́кстранны

(ад лац. extra = звыш, па-за)

1) паспешны, тэрміновы (напр. э-ая тэлеграма);

2) надзвычайны, непрадугледжаны (напр. э-ая справа).

экстрапалі́раваць

(ад экстра- + лац. polire = рабіць гладкім)

праводзіць экстрапаляцыю.

экстрапаля́цыя

(ад экстра + лац. polire = рабіць гладкім)

1) пашырэнне вывадаў, атрыманых пры вывучэнні адной часткі з’явы, на іншыя яе часткі;

2) мат. вылічэнне па шэрагу дадзеных значэнняў матэматычнага выражэння іншых значэнняў яго, якія знаходзяцца па-за гэтым радам (проціл. інтэрпаляцыя 1).

экстрасісталі́я

(ад экстра + сістала)

узнікненне пазачарговага ўдару сэрца, від арытміі.