Verbum

рэлятыві́зм

(ад лац. relativus = адносны)

1) прынцып адноснасці чалавечых ведаў;

2) філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасць аб’ектыўнага пазнання свету на падставе адноснасці ўсіх нашых ведаў.

рэляты́ўны

(лац. relativus)

адносны.

рэля́цыя

(лац. relatio = паведамленне, даклад)

1) данясенне аб баявых дзеяннях, дыпламатычных перагаворах;

2) апісанне баявога подзвігу якой-н. асобы ў дакуменце, у якім асоба прадстаўляецца да ўзнагароды.

рэманта́нтнасць

(ад рэмантантны)

здольнасць раслін на працягу вегетацыйнага перыяду цвісці і даваць плады некалькі разоў.

рэманта́нтны

(фр. remontant = які паднімаецца)

здольны цвісці і даваць плады некалькі разоў на працягу вегетацыйнага перыяду (аб маліне, суніцах, ружы і некаторых іншых раслінах).

рэманцёр

(фр. remonteur)

афіцэр дарэвалюцыйнай рускай арміі, які займаўся закупкай коней для войска.

рэма́рка

(фр. remarque = памета)

1) тлумачэнне аўтара да тэксту п’есы (звычайна ў дужках), у якім даецца дадатковая характарыстыка абставін дзеяння, знешняга выгляду і паводзін персанажа;

2) памета на палях кнігі, рукапісу.

рэмарке́тынг

(ад рэ- + маркетынг)

разнавіднасць маркетынгу, задачай якога з’яўляецца ажыўленне попыту на тавары і паслугі ў выпадку яго зніжэння.

рэме́дыум

(лац. remedium = сродак супраць чаго-н.)

дапушчальнае законам адхіленне фактычнай вагі і пробы манеты ад устаноўленай нормы.

рэ́мез

(польск. remiz < ням. Riedmeise, ад Ried = чарот + Meise = сініца)

маленькая птушка атрада вераб’інападобных, якая водзіцца ў Еўропе і Азіі; жыве ў зарасніках вярбы па берагах рэк, азёр.