Verbum

экспланта́т

(ад лац. explantare = выкараняць)

частка органа або тканкі, якая выкарыстоўваецца для эксплантацыі.

экспланта́цыя

(лац. explantatio = вырыванне з коранем)

1) адлучэнне ад арганізма пэўнай яго часткі з мэтай перасадкі на іншы арганізм;

2) эксперыментальны метад вырошчвання тканкі паза арганізмам.

эксплікава́ць

(лац. explicare = тлумачыць)

забяспечваць эксплікацыяй 1.

экспліка́цыя

(лац. explicatio = тлумачэнне)

1) тлумачэнне ўмоўных абазначэнняў на планах, картах; легенда;

2) кароткае пісьмовае суправаджэнне экспазіцыі музея або выстаўкі;

3) рэжысёрскі план спектакля, оперы, балета і інш.

экспліцы́тны

(ад лац. explicite = яўна, адкрыта)

яўна выражаны, які знешне праяўляецца, відавочны (проціл. імпліцытны).

эксплуатава́ць

(фр. exploiter)

1) падвяргаць эксплуатацыі 1;

2) рацыянальна выкарыстоўваць што-н. (напр. э. машыны).

эксплуата́тар

(фр. exploiteur)

той, хто эксплуатуе 1 іншых, прысвойвае сабе вынікі чужой працы.

эксплуата́цыя

(фр. exploitation)

1) прысваенне прадуктаў чужой працы ўласнікамі сродкаў вытворчасці;

2) выкарыстанне прыродных багаццяў, зямлі, прамысловых прадпрыемстваў, транспарту, будынкаў і інш.

экспо́

[фр. expo(sition) = выстаўка]

сусветная выстаўка (звычайна з лічбай, якая ўказвае год) (напр. Экспо-99).

экспрапрыя́тар

(фр. expropriateur, ад с.-лац. expropriatio = адбіранне ўласнасці)

той, хто ажыццяўляе экспрапрыяцыю.