Verbum

эалі́т

(ад эа- + -літ)

1) устарэлая назва эпохі каменнага веку (палеаліту);

2) камень з вострымі краямі, падобны на штучна апрацаваны камень.

э́ас

(гр. eos = ранішняя зорка, ад Eos = імя багіні ранішняй зоркі ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

ранішняя зорка (у паэзіі).

эацэ́н

(ад эа- + -цэн)

сярэдняя эпоха палеагену.

эацэ́навы

(ад эа- + -цэн);

э-ая эпоха — тое, што і эацэн.

эбані́т

(англ. ebonite, ад гр. ebenos = чорнае дрэва)

цвёрдае чорнае рэчыва з вулканізаваных каўчукавых сумесей, якое ўжываецца як ізаляцыйны матэрыял і для іншых мэт.

эбе́н

(гр. ebenos)

чорнае дрэва сям. эбенавых, пашыранае ў тропіках, а таксама драўніна гэтага дрэва, якая выкарыстоўваецца для вырабу мэблі, музычных інструментаў.

эбе́навы

(ад гр. ebenos = чорнае дрэва)

зроблены з эбену (напр. э-ая шкатулка).

эберты́сты

[ад фр. J. Hébert = прозвішча дзеяча Французскай рэвалюцыі (1757—1794)]

група левых якабінцаў, якія абаранялі інтарэсы гарадской беднаты.

эбуліёметр

(ад лац. ebullio = выкіпаю + -метр)

тое, што і эбуліяскоп.

эбуліяме́трыя

(ад лац. ebullio = выкіпаю + -метрыя)

тое, што і эбуліяскапія.