Verbum

рэферэ́нт

(лац. referens, -ntis = які паведамляе)

1) службовая асоба, якая з’яўляецца дакладчыкам або кансультантам па пэўных пытаннях;

2) асоба, якая складае або чытае дзе-н. рэферат.

рэферэ́нцыя

(ням. Referenz, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

1) даведка аб ранейшай службе, водзыў;

2) сведчанне аб крэдытаздольнасці якой-н. фірмы ці асобы.

рэфле́кс

(лац. reflexus = адлюстраванне)

1) міжвольная рэакцыя арганізма на знешнія раздражненні;

безумоўны р. — прыроджаны рэфлекс;

умоўны р. — рэфлекс, выпрацаваны на працягу жыцця пры ўдзеле галаўнога мозгу;

2) адценне колеру якога-н. прадмета, што ўзнікае пры адлюстраванні святла, якое падае ад іншых асветленых прадметаў.

рэфлексаге́нны

(ад рэфлекс + -генны)

які выклікае рэфлекс;

р-ая зона — вобласць размяшчэння рэцэптараў, раздражненне якіх выклікае пэўны безумоўны рэфлекс.

рэфлексало́гія

(ад рэфлекс + -логія)

кірунак у псіхалогіі, які разглядае ўсю псіхічную дзейнасць як сукупнасць рэфлексаў.

рэфле́ксія

(лац. reflexio = адлюстраванне)

роздум, поўны сумненняў і хістанняў, схільнасць аналізаваць свае перажыванні.

рэфлектава́ць

(лац. reflectere = адлюстроўваць)

1) адказваць рэфлексам на знешняе раздражненне;

2) раздумваць, разважаць.

рэфлектагра́фія

(ад лац. reflectere = адлюстроўваць + -графія)

спосаб атрымання негатываў на святлоадчувальнай плёнцы без фотаапарата; прымяняецца пры выданні кніг без набору.

рэфле́ктар

(рус. рефлектор, ад лац. reflectere = адлюстроўваць)

1) прыстасаванне ў выглядзе ўвагнутага люстра для адбіцця светлавых або цеплавых прамянёў;

2) тэлескоп, у якім адлюстраванне нябесных цел атрымліваецца пры дапамозе ўвагнутага люстра.

рэфлекто́метр

(ад лац. reflectere = адлюстроўваць + -метр)

прыбор для вызначэння каэфіцыента адлюстравання святла.