Verbum

рэ́генцтва

(ад рэгент)

часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб, калі трон незаняты або манарх не можа здзяйсняць уладу з-за хваробы, непаўналецця, працяглай адсутнасці.

рэгіён

(англ. region, ад лац. regio, -onis = вобласць)

частка тэрыторыі, якая вылучаецца характэрнымі рысамі (геаграфічнымі, этнаграфічнымі, эканамічнымі і інш.).

рэгі́стр

(с.-лац. registrum = спіс, пералік)

1) спіс, пералік чаго-н., кніга для запісаў, уліку, рэгістрацыі;

2) ступень вышыні голасу, гучання музычнага інструмента;

3) размеркавальнік, рэгулятар у некаторых машынах, прыборах;

4) частка памяці ў вылічальных машынах;

5) орган тэхнічнага нагляду за будаўніцтвам і бяспекай плавання грузавых і пасажырскіх суднаў.

рэгістрава́ць

(с.-лац. registrare)

1) запісваць што-н. з мэтай уліку;

2) афармляць юрыдычна з мэтай надання законнай сілы (напр. р. шлюб);

3) адзначаць якую-н. з’яву, факт (напр. р. змены надвор’я).

рэгістра́тар

(с.-лац. registrator = пісар)

1) службовая асоба, якая займаецца рэгістрацыяй, адзначае яўку каго-н.;

2) перан. той, хто адзначае, канстатуе бягучыя падзеі.

рэгістрату́ра

(ад с.-лац. registrare = запісваць)

аддзел ва ўстанове, дзе праводзіцца рэгістрацыя каго-н. або чаго-н.

рэгістра́цыя

(с.-лац. registratio)

запіс з мэтай уліку, з мэтай надання факту законнай сілы.

рэгіяналіза́цыя

(ад рэгіён)

умацаванне эканамічных, палітычных і іншых сувязей паміж дзяржавамі, якія ўваходзяць у адзін рэгіён; узнікненне рэгіянальных аб’яднанняў дзяржаў.

рэгіяналі́зм

(ад рэгіянальны)

падыход да разгляду эканамічных, сацыяльных, палітычных і іншых праблем з пункту гледжання інтарэсаў пэўнага рэгіёна.

рэгіянало́гія

(ад рэгіён + -логія)

навуковы кірунак у эканоміцы, а таксама ў сацыялогіі і эканамічнай геаграфіі, які вывучае асаблівасці развіцця эканамічнага рэгіёна.