Verbum

рэагра́фія

(ад гр. rheos = цячэнне + -графія)

метад даследавання функцыі кровазвароту, заснаваны на запісе напаўнення кроўю сасудаў і капіляраў пры дапамозе рэографа.

рэакліматыза́цыя

(ад рэ- + акліматызацыя)

аднаўленне мясцовых відаў жывёл і раслін у пэўным раёне, дзе яны раней жылі, але потым зніклі ў сувязі з рэзкай зменай асяроддзя або ў выніку гаспадарчай дзейнасці чалавека.

рэактало́гія

(ад рэ- + лац. actus = дзеянне + -логія)

механістычная канцэпцыя ў псіхалогіі 20—30-х гг. 20 ст., якая разглядала псіхічную дзейнасць жывёлы і чалавека толькі як суму рэакцый у адказ на знешнія раздражненні.

рэакта́нс

(фр. réactance)

рэактыўнае супраціўленне, частка супраціўлення пераменнаму току, якая разам з актыўным супраціўленнем (рэзістансам) стварае поўнае супраціўленне (імпеданс).

рэактапла́сты

(ад рэ- + лац. actus = дзеянне + -пласт)

пластмасы, якія пасля фармавання вырабаў трацяць здольнасць да паўторнай перапрацоўкі (параўн. тэрмапласты).

рэа́ктар

(ад рэ- + лац. actor = які дзейнічае)

апарат або ўстаноўка, якія дзейнічаюць на аснове фізічных або хімічных рэакцый;

атамны р. — устаноўка для атрымання атамнай энергіі, заснаваная на выкарыстанні ланцуговай рэакцыі дзялення атамных ядраў.

рэактыва́цыя

(ад рэ- + лац. activus = дзейсны)

узнаўленне актыўнага развіцця жывёл пасля дыяпаўзы.

рэакты́ў

(фр. reactif, ад лац. re- = супраць + activus = дзейсны)

рэчыва, якое ў злучэнні з іншым рэчывам дае рэакцыю і гэтым самым дазваляе выявіць наяўнасць апошняга ў хімічным саставе.

рэакты́ўны

(ад рэ- + лац. activus = дзейсны)

1) які служыць хімічным рэактывам;

2) які ўзнікае пад уздзеяннем сілы аддачы, выкарыстоўвае такую сілу (напр. р. рух, р. самалёт);

3) здольны рэагаваць на знешнія раздражненні (напр. р-ая нервовая сістэма).

рэа́кцыя

(фр. reaction, ад лац. re- = супраць + actio = дзеянне)

1) дзеянне ў адказ на знешняе раздражненне, уздзеянне (напр. р. вока на святло);

2) выяўленне сваіх адносін да дзеяння, выказвання каго-н. (напр. р. на крытыку);

3) рэзкая змена ў настроі, спад пасля нервовага ўзбуджэння;

4) фізічнае або хімічнае ўзаемадзеянне паміж рэчывамі (напр. ланцуговая р.);

5) палітыка актыўнага супраціўлення грамадскаму прагрэсу і падаўлення рэвалюцыйнага руху.