Verbum

мезакарыёты

(н.-лац. mesocaryota)

арганізмы, якія па тыпу арганізацыі ядра і клетак з’яўляюцца прамежкавымі паміж пракарыётамі і эўкарыётамі.

мезаклі́мат

(ад меза- + клімат)

мясцовы клімат, кліматычныя ўмовы, уласцівыя пэўнаму абмежаванаму раёну на зямной паверхні.

мезалі́т

(ад меза- + -літ)

прамежкавая эпоха каменнага веку паміж палеалітам і неалітам.

мезалья́нс

(фр. mésalliance)

шлюб з асобай ніжэйшага сацыяльнага становішча ў дваранска-буржуазным грамадстве; няроўны шлюб.

мезамале́кула

(ад меза- + малекула)

малекула, у якой хімічная сувязь паміж атамамі ажыццяўляецца не электронам, а адмоўна зараджаным мюонам.

мезамо́рфны

(адмеза- + -морфны)

які мае прамежкавую форму;

м. тып — сярэдні тып будовы цела чалавека (паміж брахіморфным і даліхаморфным).

мезанефро́с

(ад меза- + гр. nephros = нырка)

першасны орган выдзялення ў пазваночных, у рыб і земнаводных функцыяніруе на працягу ўсяго жыцця, у паўзуноў, птушак, млекакормячых і чалавека толькі на ранняй стадыі зародкавага развіцця, замяняючыся пазней ныркай (метанефрасам).

мезані́н

(іт. mezzanino)

няпоўны паверх, надбудаваны над цэнтральнай часткай жылога (звычайна невялікага) дома.

мезапа́ўза

(ад меза- + паўза)

пераходны слой атмасферы на вышыні 80—90 км паміж мезасферай і стратасферай.

мезапітэ́к

(н.-лац. mesopithecus)

вымерлая малпа сям. мартышкавых, якая жыла ў канцы міяцэну і ў пліяцэне.