Verbum

-мер

(гр. meros = частка)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «склад», «будова».

мерага́мія

(ад гр. meros = частка + -гамія)

працэс апладнення ў прасцейшых, пры якім капуліруюць (гл. капуляцыя) не цэлыя асобіны, а ўтвораныя ў выніку дзялення апошніх гаметы.

меразіго́та

(ад гр. meros = частка + зігота)

частковая зігота, якая ўтвараецца ў бактэрый пры ўсіх формах пераносу генетычнага матэрыялу (гл. трансдукцыя, трансфармацыя 2).

меразо́іты

(ад гр. meros = частка + zoon = жывёла + eidos = выгляд)

асобіны некаторых прасцейшых (спаравікі, караняножкі, жгуцікавыя), якія ўтвараюцца ў выніку бясполага размнажэння (шызаганіі).

меракры́навы

(ад гр. meros = частка + krino = аддзяляю)

які аддзяляе часткі;

м-ыя залозы — залозы, у якіх пры ўтварэнні сакрэту​² не гінуць функцыянальныя клеткі, напр. большасць потавых залоз (параўн. апакрынны, галакрынавы).

мерало́гія

(ад гр. meros = частка + -логія)

раздзел антрапалогіі, які вывучае памеры і формы асобных органаў чалавека.

мерамі́за

(н.-лац. meromyza)

насякомае сям. злакавых мушак атрада двухкрылых; пашкоджваюць усходы, сцёблы і насенне збожжавых злакаў і злакавых траў.

ме́ргель

(ням. Mergel)

асадачная горная парода, якая складаецца пераважна з карбанатаў (кальцыту, даламіту) і глін; выкарыстоўваецца для вырабу цэментаў.

меркава́ць

(польск. miarkować, ад ням. merken)

1) разважаць, абмяркоўваючы што-н., думаць;

2) рабіць дапушчэнні, здагадкі;

3) мець намер, план;

4) ацэньваць пэўным чынам.

меркантылі́зм

(фр. mercantilisme, ад іт. mercante = гандляр)

1) эканамічная палітыка перыяду ранняга капіталізму (15—18 ст.), якая адлюстроўвала інтарэсы гандлёвага капіталу;

2) перан. схільнасць да нажывы, гандлярства.