Verbum

меда́ль

(фр. médaille)

1) металічны знак у выглядзе кружка з рэльефным адбіткам і надпісам для ўзнагароды за асаблівыя заслугі;

2) падобны знак як узнагарода за дасягненні ў навуцы, культуры, за поспехі ў вучобе або перамогу ў конкурсе, спаборніцтве (напр. залаты алімпійскі м.);

3) падобны знак, выпушчаны ў памяць аб якой-н. гістарычнай падзеі або ў гонар выдатнага дзеяча (напр. юбілейны м. у гонар Ф. Скарыны).

медалье́р

(фр. médailleur)

спецыяліст па вырабу форм для адліўкі і чаканкі манет і медалёў.

медальён

(фр. médaillion)

1) ювелірнае ўпрыгожанне ў форме авальнага або круглага футарала з ланцужком, каб насіць на шыі; служыць для захавання партрэта або якога-н. талісмана;

2) выяўленчая або арнаментальная кампазіцыя ў авальным або круглым абрамленні, што служыць для аздаблення будынкаў, мэблі і інш.

меджлі́с

[тур. meclis (вым. medžlis), ад ар. madžlis = пасяджэнне, сход]

1) парламент у Турцыі;

2) ніжняя палата парламента ў Іране.

ме́дзье

(венг. megye)

асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Венгрыі.

медзяры́т

(польск. miedzioryt, ад miedź = медзь + ryt = гравюра)

назва гравюры на медзі ў канцы 16—17 ст.

медрэсэ́

(ар. madrasa = месца, дзе даюць урюкі)

сярэдняя і вышэйшая рэлігійная школа ў мусульман у краінах Блізкага і Сярэд. Усходу.

меду́за

(гр. Medusa = імя адной з трох гаргон у старажытнагрэчаскай міфалогіі)

асобіна палавога пакалення кнідарый, якая вядзе пераважна свабоднаплаваючы спосаб жыцця; марская кішачнаполасцевая жывёла са студзяністым целам у форме звана або парасона са шчупальцамі па краях.

медузо́іды

(ад медуза + -оід)

палавыя асобіны ў калоніі гідроідаў, падобныя да медуз.

медулатэрапі́я

(ад лац. medulla = касцявы мозг + тэрапія)

перасадка касцявога мозгу хворым з расстройствам крывятварэння.