Verbum

грым

(фр. grime = забаўны стары)

1) неабходны для выканання ролі выгляд, які надаецца твару акцёра з дапамогай спецыяльных фарбаў, наклеек і інш.;

2) сродкі, перш за ўсё касметычныя, якія выкарыстоўваюцца для падкрэслівання або змянення рыс твару.

грыма́са

(фр. grimace)

наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рыс твару; міна (строіць грымасы).

грымёр

(фр. grimer = падмалёўваць твар)

работнік тэатра, які грыміруе артыстаў.

гры́мі

[н.-лац. (hyphessobrycon) griemi]

рыба атрада карпападобных, якая пашырана ÿ вадаёмах Бразіліі; на Беларусі гадуецца як акварыумная.

грымірава́ць

(фр. grimer = падмалёўваць твар)

1) накладваць грым, каб надаць акцёру патрэбны для яго ролі выгляд;

2) надаваць каму-н. з дапамогай грыму аблічча каго-н. (напр. г. пад рыбака).

гры́мія

(н.-лац. grimmia)

лістасцябловы мох сям. грыміевых, які расце на валунах.

грынбе́керы

(англ. greenbackers, ад greenbacks = літар. зялёныя спінкі)

удзельнікі фермерскага руху ў ЗША ў першыя дзесяцігоддзі пасля грамадзянскай вайны 1861—1865 гг., якія выступалі супраць скасавання папяровых грошай зялёнага колеру (грынбекаў).

грып

(фр. grippe)

вострая вірусная хвароба эпідэмічнага характару, галоўнымі рысамі якой з’яўляюцца запаленне дыхальных шляхоў і гарачка.

грыф​¹

(лац. gryphus, ад гр. gryps)

буйная драпежная птушка сям. ястрабіных, якая гняздзіцца на скалах, адзіночных дрэвах і жывіцца мярцвячынай.

грыф​²

(ням. Grifï)

1) доўгая, вузкая частка струнных музычных інструментаў, да якой у час ігры прыціскаюць струны;

2) дзяржанне шаблі, шашкі і іншай халоднай зброі;

3) стальны прут атлетычнай штангі, на які надзяваюцца шары, дыскі.