Verbum

гомагалі́нны

(ад гома- + гр. halinos = салёны);

г-ыя арганізмы — водныя арганізмы, здольныя існаваць толькі ва ўмовах пэўнай салёнасці навакольнага асяроддзя (параўн. гетэрагалінны).

гомагаме́тнасць

(ад гома + гаметы)

генетычная раўнацэннасць гамет жаночага або мужчынскага полу па тыпу палавой храмасомы, якую мае кожная гамета дадзенага полу (параўн. гетэрагаметнасць).

гомагена́т

(ад гома- + ген)

аднародная суспензія здробненай да субклетачных элементаў біялагічнай тканкі.

гомагеніза́тар

(ад гр. homogenes = аднародны)

апарат для атрымання аднародных сумесей, а таксама эмульсій 1.

гомагеніза́цыя

(ад гр. homogenes = аднародны)

наданне аднароднай будовы і саставу металам, сплавам, растворам, эмульсіям і інш. (параўн. гетэрагенізацыя).

гомадынамі́я

(ад гома- + гр. dynamis = сіла)

падобнасць органаў або іх частак, размешчаных паслядоўна па падоўжанай восі цела жывёл.

гомазіго́та

(ад гома- + зігота)

арганізм, які ўтварыўся ў выніку злучэння дзвюх гамет з аднолькавым генетычным складам (параўн. гетэразігота).

гомазіго́тнасць

(ад гомазігота)

аднароднасць спадчыннай асновы арганізма, якая паходзіць ад бацькоў, падобных па той ці іншай спадчыннай прымеце (параўн. гетэразіготнасць).

гомайало́гія

(ад гр. homoios = падобны + -логія)

марфалагічная або фізіялагічная падобнасць органаў або прыкмет у жывёл аддаленых сістэматычных груп.

гомайасматы́чны

(ад гр. homoios = падобны + асматычны)

які мае пастаянны ціск;

г-ыя жывёлы — водныя жывёлы, здольныя захоўваць прыблізна аднолькавы асматычны ціск крыві і тканкавай вадкасці, які не адпавядае асматычнаму ціску знешняга асяроддзя (параўн. пайкіласматычны).