Verbum

эклі́метр

(ад гр. ekklima = адхіленне + -метр)

геадэзічны інструмент для вымярэння вуглоў нахілу на мясцовасці.

эклі́птыка

(гр. ekleiptike = зацьменне)

1) астр. вялікі круг нябеснай сферы, па якім адбываецца бачны гадавы рух Сонца;

2) плоскасць, у якой рухаецца Зямля вакол Сонца.

экло́га

(лац. ecloga, ад гр. ekloge = выбар)

1) адзін з відаў антычнай, а пасля і еўрапейскай паэзіі аб жыцці пастухоў, блізкі да ідыліі і пастаралі;

2) зборнік законаў Візантыі, выдадзены ў 8 ст.

эко́лаг

(ад экалогія)

спецыяліст па экалогіі.

экра́н

(фр. écran)

1) заслона, якая засцерагае ад уздзеяння шкодных прамянёў, магнітнага поля, гарачыні, святла і інш. (напр. радыяцыйны э.);

2) паверхня для ўзнаўлення светлавых адбіткаў (э. тэлевізара);

3) уст. нацягнутая на раму белая тканіна для дэманстрацыі фільмаў, дыяпазітываў і інш.;

4) перан. кінамастацтва.

экраніза́цыя

(ад экран)

увасабленне на экране якога-н. твора тэатральнага мастацтва ці мастацкай літаратуры, не прызначанага спецыяльна для кіно.

экс-

(лац. ех = з, ад)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае рух знутры наверх або адпавядае паняццю «былы».

эксальта́дас

(ісп. exaltados)

партыя левых лібералаў у перыяд Іспанскай рэвалюцыі 1820—1823 гг.

эксга́ўстар

(англ. exhauster, ад лац. exhaurire = выцягваць)

вентылятар для адсмоктвання пылу, газаў, стружак на прадпрыемстве, для ўтварэння вакууму ў чым-н.

эксгібіцыяні́зм

(ад лац. exhibitio = выстаўленне)

1) палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў публічным выстаўленні палавых органаў з мэтай палавога задавальнення;

2) празмерная схільнасць да самарэкламы, самалюбавання.