Verbum

экіпіро́ўка

(ад фр. équiper = забяспечваць)

1) працэс забяспечвання каго-н., чаго-н. усім неабходным;

2) усё неабходнае для таго, каб экіпіраваць каго-н., што-н.; амуніцыя.

эклагі́т

(ад гр. ekloge = выбар)

крышталічная горная парода, якая складаецца пераважна з піраксену і граніту.

эклампсі́я

(гр. eklampsis = успышка)

1) захворванне, якое ўскладняе працяканне цяжарнасці, роды і суправаджаецца сутаргавымі прыступамі, непрытомнасцю і інш.;

2) уст. тое, што і спазмафілія.

эклекты́зм

(ад гр. eklektikos = які выбірае)

механічнае аб’яднанне розных, часта нават супрацьлеглых прынцыпаў, поглядаў, мастацкіх элементаў і г.д.

экле́ктык

(гр. eklektikos = які выбірае)

асоба, якой уласцівы эклектызм.

экле́ктыка

(гр. eklektikos = які выбірае)

1) тое, што і эклектызм;

2) перан. адсутнасць арыгінальнасці і самастойнасці.

эклекты́чны

(ад эклектыка)

які мае адносіны да эклектызму, прасякнуты эклектызмам.

экле́р

(фр. eclair)

пірожнае з заварнога цеста з крэмам унутры.

эклесі́я

(гр. ekklesia)

народныя зборы ў дэмакратычных дзяржавах Стараж. Грэцыі.

эклесіяло́гія

(ад гр. ekklesia = царква + -логія)

раздзел багаслоўя, у якім змяшчаецца набор аргументаў аб святасці, саборнасці, непагрэшнасці і апостальскай вернасці царквы і яе рашаючай ролі ў выратаванні вернікаў.