Verbum

рэзервуа́р

(фр. réservoir, ад лац. reservare = захоўваць, зберагаць)

ёмістасць для вадкасцей і газаў у выглядзе бака, балона, басейна і інш.

рэ́зерфард

[англ. E. Rutherford = прозвішча англ. фізіка (1871—1937)]

адзінка радыеактыўнасці, якую выцясняе кюры.

рэзідэ́нт

(фр. resident, ад лац. residens, -ntis = які сядзіць на месцы)

1) дыпламатычны прадстаўнік адной дзяржавы ў другой, па рангу ніжэйшы за пасланніка;

2) тайны прадстаўнік разведкі, які дзейнічае на тэрыторыі іншай дзяржавы.

рэзідэ́нцыя

(лац. residentio = месцазнаходжанне)

месца, дзе пастаянна знаходзіцца ўрад, кіраўнік дзяржавы або высокапастаўленая адміністрацыйная асоба.

рэзістагра́фія

(ад лац. resisto = супраціўляюся + -графія)

вымярэнне супраціўлення сасудаў органа або часткі цела крывацёку.

рэзіста́нс

(фр. résistance, ад лац. resistere = супраціўляцца)

актыўнае амічнае супраціўленне пераменнаму электрычнаму току, частка імпедансу.

рэзі́стар

(англ. resistor, ад лац. resistere = супраціўляцца)

элемент электрычнага ланцуга, прызначаны для абмежавання току ў ім, чым ствараецца рэжым работы радыёлямпы, транзістарнага прыёмніка.

рэзісты́н

(ад лац. resistere = супраціўляцца)

сплаў медзі, марганцу і жалеза; выкарыстоўваецца пры вырабе супраціўлення электрычных награвальных прыбораў.

рэзісты́ўны

(англ. resistive)

які датычыць адпору;

р. узмацняльнік — прыстасаванне для ўзмацнення электрычных сігналаў, у якім нагрузкай актыўнага элемента з’яўляецца рэзістар.

рэзістэ́нтнасць

(ад лац. resistens, -ntis = процідзейны)

адпорнасць.