Verbum

ферты́льнасць

(ад лац. fertilis = урадлівы)

здольнасць арганізма нараджаць патомства (параўн. стэрыльнасць 2).

ферты́льны

(лац. fertilis)

урадлівы, пладаносны; пладавіты, плодны, здольны да дзетанараджэння (параўн. стэрыльны 2).

феругіне́ум

(н.-лац. ferrugineum)

разнавіднасць мяккай пшаніцы з чырвоным асцістым коласам і чырвоным зернем.

фе́рула

(н.-лац. ferula, ад лац. ferula = парастак, лаза)

травяністая расліна сям. парасонавых з рассечаным лісцем і жоўтымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і і Сярэд. Азіі; лекавая, прыпраўная і кармавая.

феру́ла

(лац. ferula = лаза, розга)

1) лінейка, якой даўней білі па далоні вучняў за якую-н. правіннасць;

2) перан. пільны нагляд, суровы рэжым.

ферымагнеты́зм

(ад ферыт + магнетызм)

сукупнасць магнітных уласцівасцей рэчываў (ферымагнетыкаў), у якіх магнітныя моманты суседніх атамаў (іонаў) накіраваны насустрач адзін аднаму і ўзаемна не скампенсаваны.

ферымагне́тыкі

(ад ферыт + магнетыкі)

рэчывы, якія валодаюць самаадвольнай намагнічанасцю дзякуючы ферымагнітнай упарадкаванасці ў размяшчэнні іх атамных магнітных момантаў (напр. ферыты).

феры́т

(ад лац. femim = жалеза)

1) цвёрды раствор вугляроду, які з’яўляецца састаўной часткай сталі і чыгуну;

2) хімічнае злучэнне вокіслу жалеза з вокісламі іншых металаў, якое выкарыстоўваецца для вырабу электрамагнітных элементаў, што прымяняюцца ў розных галінах тэхнікі.

фе́ска

(тур. fes, ад Fes = назва горада ў Марока)

чырвоная шапачка ў выглядзе ўсечанага конуса з кутасом, якая з’яўляецца часткай нацыянальнага касцюма ў некаторых краінах Блізкага Усходу і Паўн. Афрыкі.

фесто́н

(фр. feston, ад іт. festone)

1) жывапісная або скульптурная аздоба ў выглядзе зубчастага або хвалістага ўзору, гірлянды;

2) адзін з выступаў круглай або зубчастай формы, якімі аблямоўваюцца краі фіранкі, шторы, сукенкі.