Verbum

феда́н

(ар. faddān)

зямельная мера ў Егіпце, роўная 0,42 га.

фе́дынг

(англ. fading, ад fade = паступова затухаць, заміраць)

кароткачасова неўпарадкаваная або перыядычна змяняльная інтэнсіўнасць сігналаў, якія прымаюцца радыёпрыёмнікам.

федэраліза́цыя

(ад фр. féldéraliser = аб’ядноўваць у федэрацыю, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

увядзенне федэральнага ладу ў якой-н. краіне.

федэралі́зм

(фр. fédéralisme, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

1) форма дзяржаўнага ладу, заснаваная на аб’яднанні дзяржаў у адзін саюз з захаваннем пэўнай самастойнасці гэтых дзяржаў;

2) палітычны рух за стварэнне такога дзяржаўнага ладу.

федэралі́сты

(фр. fédéralistes, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

прыхільнікі федэралізму.

федэра́льны

(фр. fédéy̆ral, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

1) які звязаны з федэрацыяй (напр. ф-ая дзяржава, ф. канцлер);

2) тое, што і федэратыўны.

федэра́ты

(лац. foederatus = аб’яднаны ў саюз)

1) пасяленцы на граніцы Рымскай імперыі і Візантыі, якія прымалі ўдзел у войнах за атрыманую імі зямлю і плату;

2) добраахвотнікі рэвалюцыйнай арміі ў перыяд Французскай рэвалюцыі 1789—1794 гг.;

3) салдаты і афіцэры Парыжскай камуны 1871 г.

федэраты́ўны

(фр. fédératif, ад лац. foederatus = аб’яднаны ў саюз)

пабудаваны на аснове федэрацыі.

федэра́цыя

(лац. foederatio = саюз, аб’яднанне)

1) саюзная дзяржава, якая складаецца з аб’яднаных у адно цэлае асобных дзяржаў, што валодаюць пэўнай юрыдычнай і палітычнай самастойнасцю;

2) саюз асобных таварыстваў, арганізацый (напр. Міжнародная шахматная ф.).