ánspornen
vt
1) прышпо́рваць; падганя́ць
2) заахво́чваць, стымулява́ць
Ánsprache
f -, -n зваро́т, прамо́ва; выступле́нне
ánsprechen
*
1.
vt
1) звярта́цца (да каго-н.), пачына́ць размо́ву, загаво́рваць (з кім-н.)
2) (um A) прасі́ць (чаго-н.)
3) падаба́цца
das spricht ihn nicht an — гэ́та яму́ не падаба́ецца
2.
vi:
bei j-m ~ — наве́дваць каго́-н.
bei éinem Mädchen ~ — рабі́ць прапано́ву дзяўчы́не
ánsprechend
a прые́мны, прыва́бны
~es Äußeres — прыва́бны вы́гляд
ánsprengen
ángesprengt kómmen* — прымча́цца [прыскака́ць] (на кані)
ánspringen
*
1.
vi (s)
1) падбяга́ць падско́кваючы, падско́кваць
2) запрацава́ць, пача́ць дзе́йнічаць (пра матор)
~ lássen* — уключы́ць, запусці́ць, заве́сці (матор)
2.
vt кі́нуцца, наско́чыць (на каго-н.)
Ánspruch
m -(e)s, -sprüche (auf A) прэтэ́нзія (на што-н.)
in ~ néhmen* — займа́ць (час)
~ erhében* — прэтэндава́ць (на што-н.)
ánspruchslos
a непатрабава́льны, неперабо́рлівы, сці́плы
Ánspruchslosigkeit
f -, -en непатрабава́льнасць, сці́пласць, неперабо́рлівасць
ánspruchsvoll
a патрабава́льны, прэтэнцыёзны