Keim
m -(e)s, -e
1) па́растак, заро́дак
~e tréiben* — прараста́ць, пуска́ць па́расткі
etw. im ~e erstícken — задушы́ць што-н. у заро́дку
2) мед. мікро́б
kéimen
vi
1) пуска́ць па́расткі
2) перан. узніка́ць, нараджа́цца, развіва́цца
Kéimfähigkeit
f - бат., с.-г. усхо́джасць
kéimfrei
a
1) стэры́льны, стэрылізава́ны
2) бяспло́дны
Kéimling
m -s, -e
1) біял. заро́дак, эмбрыён
2) бат. па́растак, флянс
Kéimprobe
f -, -n с.-г. праве́рка на ўсхо́джасць
Kéimprüfung
f -, -en с.-г. праве́рка на ўсхо́джасць
Kéimzelle
f -, -n біял. заро́дкавая [эмбрыяна́льная] кле́тка
kein
m (f kéine, n kein, pl kéine без наз.: m kéiner, f kéine, n kéin(e)s, pl kéine) не; ніво́дзін, ніякі, ніхто́
auf ~en Fall — ні ў цкім ра́зе
ich hábe ~ Heft — у мяне́ няма́ сшы́тка
um ~en Preis — ні за што на све́це