ánfassen
vt
1.
схапі́ць
(што-н.); бра́цца (за што-н.); дакрана́цца (да чаго-н.)
von únten ~ — падхапі́ць зні́зу
2.
(sich) узя́ць адзі́н аднаго́ за руку́
ánfauchen
vt, vi шыпе́ць, фдркаць (на каго-н.); перан. разм. накрыча́ць (на каго-н.)
ánfaulen
vi (s) псава́цца, падгніва́ць
ánfällig
a пада́тлівы (на што-н.); ура́злі- вы; схі́льны
gégen Kránkheit ~ — схі́льны да хваро́бы
Ánfälligkeit
f - пада́тлівасць, успрыма́льнасць, схі́льнасць; ура́злівасць
ánfänglich
1.
a (перша)пачатко́вы
2.
adv спача́тку, першапачатко́ва
ánfechtbar
a спрэ́чны, неперакана́льны, прысту́пны
ánfechten
* vt
1) аспрэ́чваць, апратэсто́ўваць, абска́рджваць
2) высок. спакуша́ць
3) турбава́ць
das ficht mich gar nicht an — гэ́та мяне́ ніко́лькі не турбу́е
Ánfechtung
f -, -en
1) аспрэ́чванне; абска́рджванне
2) высок. спаку́са