ánfallen
*
1.
vt
1) напада́ць (на каго-н.)
2) апано́ўваць (каго-н.)
2.
vi (s) узні- ка́ць; збіра́цца
in der nächsten Wóche wird viel Árbeit ~ — на насту́пны тддзень набра́лася мно́га рабо́ты
Ánfang
m -(e)s, -fänge
1) пача́так
kéinen ~ fínden* — не ве́даць, з чаго́ пача́ць
séinen ~ néhmen* — пачына́цца
von ~ an — з са́мага пача́тку
2) pl зараджэ́нне, пачатко́вы перы́яд
ánfangen
*
1.
vt пачына́ць, пачына́ць рабі́ць (што-н.)
was fánge ich nun an? — што мне цяпе́р рабі́ць?
von vorn ~ — пачына́ць спача́тку
◊ mit ihm ist nichts ánzufangen — з ім ка́шы не зва́рыш
2.
vi пачына́цца
es fängt an zu régnen — пачына́ецца дождж
ánfangs
adv напача́тку, спача́тку
Ánfangsgründe
pl пача́ткі (якой-н. навукі)
Ánfangsstadium
n -s, -i¦en пе́ршая ста́дыя
ánfassen
vt
1.
схапі́ць
(што-н.); бра́цца (за што-н.); дакрана́цца (да чаго-н.)
von únten ~ — падхапі́ць зні́зу
2.
(sich) узя́ць адзі́н аднаго́ за руку́
ánfauchen
vt, vi шыпе́ць, фдркаць (на каго-н.); перан. разм. накрыча́ць (на каго-н.)
ánfaulen
vi (s) псава́цца, падгніва́ць