се́дала Месца, дзе чалавек вельмі часта бывае; абжытае месца (Кар.).
се́джа Месца, дзе знаходзіцца засада на ваўкоў з прынадай (Сен. Касп.).
се́дзень Месца, дзе быў двор; старое селішча; дворышча (Лёзн.).
се́жа
1. Рыбны садок на рацэ (Гарб.).
2. Перагародка на рацэ, на вузкіх праходах пры спадзе вады; закота (Маг. Дэмб., т. 2, 590).
се́ліца
1. Сенажатка, лужок на краю сядзібы (Віц., Касп.).
2. Месца, дзе быў двор, сядзіба (Жытк., Стол.).
□ ур. Селіца каля в. Беражцы Жытк., ур. Селіца каля в. Кароцічы Стол.
се́лішча
1. Месца, дзе быў двор, сядзіба (Глуск. Янк. II, Маз., Ст.-дар.).
2. Месца, занятае рознымі пабудовамі (Гарб.), двор; сядзіба (Глуск. Янк. II, Маг. 1577 ІЮМ, XXX, 1903, 71, Ст.-дар.).
3. Месца, дзе раней было паселішча, вёска (Жытк., Рэч., Сал., Ст.-дар.). Тое ж се́льшча (Ст.-дар.).
4. Наогул месца пасялення (Лёзн. Касп., Слаўг.). Тое ж се́льбішча (БРС), се́льнішча (Слаўг.).
□ ур. Се́лішча (поле на месцы б. паселішча) каля в. Яскавічы Сал., ур. Селішча (луг) каля в. Заспа Рэч., в. Селішчы Ашм., в. Селішча Пін., Слаўг., Уш.
се́лішчка Невялікае паселішча, вёсачка (Нас. АУ).
сенажа́тка Сенажатны лажок (Нас.); невялікая сенажаць (Стол.). Тое ж сенажа́цька (Жытк.) сынага́цька (Ст.-дар.), сынажа́тка (Сміл. Шат.).
сенажа́ць Нізінная, пакрытая травой прастора, прыгодная для пашы і пакошы (БРС); месца касьбы (БРС). Тое ж сенакос (паўсям.), снажа́тка (Рэч.), сенажа́цця (Касц. Бяльк.), сыногаць (Ст.-дар.), сяножаць (Жытк., Стол.), саножаць (Тур., Карскі, вып. 2), санажа́ць (Вор., Навагр., Паст.), сыножаць (Глуск. Янк. I), сынажа́ць (Сміл. Шат.).
□ ур. Му́дрыкава сяножаць каля в. Кароцічы Стол., ур. Снажа́тка (луг, паша) каля в. Заспа Рэч.
сень Цяністае месца пад дрэвамі (Смарг.).