Verbum

сібе́р Пагібельнае месца (Сміл. Шат.).

сіваба́віна Пясчаная неўрадлівая светлага колеру глеба з прымессю чарназёму; падзол (Стаўбц.). Тое ж сівапе́с (Сал.), сіваба́йня (Стаўбц.), сіве́ц (Ст.-дар.).

сіве́ц Луг, дзе расце цвёрдая трава сівец Nardus stricta L. (Слаўг.).

□ ур. Даўгі́я Сіўцы́ (поле) каля в. Свенск Слаўг.

сіг Паласа шырынёй у адзін крок; вялікі крок (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж сі́ге́нь, сігаве́нь. сяге́нь, сяге́ль (Слаўг.).

сі́лега Зараснік кошыкавай лазы Salix viminalis L. (Жытк., Стол., Тур.). Тое ж шы́лега (Стол.).

сіньце́ж Балотная сенажаць, якую косяць толькі па лёдзе (Пух. Шат.).

□ ур. Сінява Лях. («Звязда», 23 кастрычніка 1966), в. Сінягоў (на месцы балота) Ст.-дар.

сіпу́га Глеба з прымессю глею (Дзярж.).

сірасі́к Шэры пясок паўз балота, каля вады (Палессе Талст.).

сіта́

1. Сярэднеазёрная водмель, якая прыгодна для рыбалоўства і зарасла чаротам Phragmites communis Trin., сітняком Scirpus lacustrus L. (Віц. Нік. 1895). Тое ж трыста́ (Віц. Нік. 1895).

2. Зараснік сітняку Scirpus lacustrus L (Кузн. Касп., Міёр., Смален. Дабр.). Тое ж сіт, сі́тнік (Выс. Касп., Лёзн., Маг. губ. вед., 1854, № 48, 865, Сал., Слаўг., Стол.), жа́бічы сі́тнік (Стол.), сітнічок (Уш.), сітня́к (Рэч.).

3. Зараснік чароту Phragmites communis Trin. (Віц.). Тое ж сі́тнік (Стол.).

□ в. Сіцяне́ц Староб., р. Сі́ціца каля в. Зімніца Слаўг. і р. Сыціца (1783) каля в. Зімніца Слаўг., в. Сі́тніца Лун., в. Малая Сітна Пол., ур. Сі́тнікі (лог) каля в. Чарнякоўка Слаўг.