Verbum

прыга́лак Невялікая палянка ў лесе на месцы пажару (Сміл. Шат.).

прыгало́вач Узаранае і пасеянае поле ўпоперак загона (Стол.).

прыга́нак Месца каля ганка (Касц.). Тое ж прыга́начча, каляга́начча (Слаўг.).

пры́гань Выпас, куды прыганяюць кароў да пастуха; згон (Слаўг.).

□ в. Прыгань Кругл.

пры́гар Месца, дзе выгарае ад сонца пасеў, травастой (Слаўг.).

пры́гарад

1. Гарадское прадмесце (БРС).

2. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Светл.).

3. Малы горад, які прыпісаны да вялікага (Нас. АУ).

прыгарадак Малы гарадок (Нас. АУ).

прыго́рак Высокае месца, узгорак; узгорачак (БРС). Тое ж прыгарак. (М. Танк. Янук Сяліба, 1957, 12), прыгорачак (Навагр.).

пры́грызь Паша, дзе жывёлай з'едзена ўся трава (Слаўг.).

прыгуме́нне

1. Абгароджанае месца каля гумна, дзе ставяць торпы немалочанага збожжа (БРС).

2. Месца каля гумна (Глуск. Янк. II, Краснап. Бяльк., Мін., Сміл., Шат., Ст.-дар.).

3. Задворак; загуменне (Слаўг.).

4. Абгароджанае месца перад гумном, дзе сушаць снапы на сонцы (Жытк., Стол.). Тое ж прыгуме́нак (Жытк.), прыгумнік (Бых. Рам. 1912, 20).