Verbum

аплы́ў Нетрывалы бераг ракі, рова, які аплывае, не можа быць стромым (Слаўг.).

апо́ка Камень, скала каменная (Нас. АУ); вапнавы камень (Слаўг.).

□ г. Апочка Велікалуцкай вобл. РСФСР.

апо́ле У актах (1270). Некалькі асад (кожная асада ў сваю чаргу складалася з некалькіх вёсак), якія плацілі пэўную даніну, утваралі аполе (сама дань таксама называлася аполе) (Гарб.).

□ в. Аполь, с. Антопаль Барыс. пав. (Расія, т. 9, 411).

апо́ўзак Апоўзень (Касп.).

апу́дзіла Небяспечны, страшны лес, дзе знаходзіліся разбойнікі (Ст.-дар.).

□ ур. Апудзіла (поле) на месцы страшнага лесу каля в. Пасека Ст.-дар.

апу́ціна Месца на лузе з неўрадлівай пясчанай або балоцістай глебай, якое парасло травой апуціна Nardus stricta L. (Ст.-дар.).

арабі́нніца Месца, багатае дрэвамі рабіны Sorbus (Глуск. Янк. I, 35). Тое ж рабі́наўка, рабі́ннаўка (Слаўг.).

□ ур. Арабінніца каля пас. Янкі Купалы Глуск.

араллё Ралля, ворыва; угоддзе (Беш. Касп., Лёзн., Шчуч.).

аралля́ Нядаўна ўзаранае поле (Дубр., Кузн. Касп., Лёзн., Пол., Тал. Мядзв., Уш.); апрацоўка зямлі (Слаўг.). Тое ж аральба́ (Кузн. Касп.), ара́нне, арба́ і арьба́ (Слаўг.), ата́ра (Мін. Шпіл. Заметка, 1853, л. 17), арылля́ (Уш.).

аржа́

1. Балота з вадой, якая мае вокіслы жалеза (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж ржа, ржа́ва (Слаўг.), аржа́вень (Кузн. Касп., Слаўг.), аржа́вец (Мядз. Лемц. Дыс., Слаўг., Смален. Дабр.).

2. Жыта Secale (Грыг. 1851).

3. Від пшаніцы (руск. полба, стар. оркиш), якую даўней сеялі і на Беларусі (Даль III, 257, Грынч. III, 63).

□ в. Аржа́вец Чэр.