Verbum

падко́рмачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падкорму, падкормкі. // Які служыць для падкорму, падкормкі. Падкормачная пляцоўка.

падко́рмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падкарміць (у 1, 2 знач.).

2. Тое, чым падкормліваюць, дадатковы корм для жывёлы або мінеральнае ўгнаенне для раслін. Мінеральная падкормка. □ І зімой і ўлетку зубрам даецца добрая падкормка. Краўчанка.

падко́рмлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкарміць.

падко́рмліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкормліваць.

падко́рмлівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падкарміцца.

2. Зал. да падкормліваць.

падко́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкарміць.

падко́рнік, ‑а, м.

Плоскае бурае ці чорнае насякомае, якое жыве на кары, пад карой дрэў. З поспехам вудзіць на чарвякоў, лічынак, розных падкорнікаў можна вясной або ўвосень. Матрунёнак. — На паспеў падысці да абгарэлай сасны, памятаеце, дзе мы з вамі падкорнікаў шукалі, а нехта як выскачыць з лесу ды як запляскае. Ігнаценка.

падко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой дрэва. Падкорны слой.

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

падко́сіна, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і падкос.