пашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.
Разм.
1. Рэзкім рухам пакідаць усё, многае.
2. а таксама чым. Шпурляць некаторы час. Любілі мы ў адліжныя дні і паваляцца ў [снезе] ды пашпурляць адзін у аднаго снежкамі. Якімовіч.
паштаві́к, ‑а, м.
Разм.
1. Той, хто працуе на пошце. Ён перакінуў некалькі пісем і падаў адно Лабановічу. — Пэўна гэтага чакалі? — пасміхнуўся паштавік. Колас.
2. Паштовы голуб. [Віктару] таксама хацелася пахваліцца, што ён перабудаваў галубятню, нечакана пазнаёміўся з галубятнікам з суседняй вёскі, тутэйшым настаўнікам, і выменяў у яго пару рэдкіх паштавікоў. Шамякін.
паштальён, ‑а, м.
Паштовы служачы, які разносіць карэспандэнцыю адрасатам. Як і звычайна, пошту .. [Хадкевічу] прынесла — самога яго ніколі паштальён не мог застаць дома — Вера. Васілевіч. Амаль у кожны двор, у кожную калгасную хату заходзіць паштальён Алена Аляксандраўна Цярэшка. Бялевіч.
паштальёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Жан. да паштальён.
паштальёнскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да паштальёна. Паштальёнская сумна. Паштальёнскае адзенне.
пашта́мт, ‑а, М ‑мце, м.
Галоўная паштовая ўстанова горада. [Грыбаў:] Мяцежнікі спрабавалі адбіць паштамт і тэлеграф. Мележ.
пашта́мцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паштамта. Паштамцкі служачы.
пашта́р, ‑а, м.
Разм. Тое, што і паштальён. Амаль кожны дзень стаў паштар насіць Кулінцы пісьмы. Ермаловіч.
пашта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жан. да паштар.
пашта́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паштара, пошты. Паштальён — тая прафесія, што дазваляе, як кажуць, увайсці ў кожны дом. У гэтым плане журналістыка — у нечым роднасная паштарскай. «Звязда».