Verbum

паўзабыццё, ‑я, н.

Стан, блізкі да забыцця (у 2, 3 знач.). Маўклівыя .. [адпачываючыя] ляжалі ў адных і тых жа пазах, узіраліся ў блеклае восеньскае сонца і нібы прыслухоўваліся да саміх сябе, цалкам аддаючыся дрымотнаму паўзабыццю. Лынькоў. [Маладзіца] разамлела ад гарачага дыхання матора і бесклапотнасці і цяпер у паўзабыцці адкінулася на спінку сядзення. Хадановіч.

паўзакры́ты, ‑ая, ‑ае.

Амаль закрыты, не зусім закрыты. Паўзакрытыя вокны.

паўзаплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Амаль заплюшчаны, не зусім заплюшчаны (пра вочы).

паўзаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Амаль зарослы, не зусім зарослы. Непадалёк .. [танкісты] убачылі паўзарослыя, паўзасыпаныя зямлянкі. Мележ.

паўзасло́нены, ‑ая, ‑ае.

Амаль заслонены, не зусім заслонены.

паўзасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Амаль засохлы, не зусім засохлы. Малады высокі дуб.. стаяў на беразе Дняпра. Пад ім туліліся некалькі паўзасохлых арэхавых кустоў. Шамякін.

паўзачы́нены, ‑ая, ‑ае.

Амаль зачынены, не зусім зачынены. Паўзачыненыя дзверы.

паўзбіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Узбіцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

паўзбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Узбіць усё, многае. Паўзбіваць падушкі.

паўзбу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Узбудзіць усіх, многіх. Паўзбуджваць дзяцей.