Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а е ё і л н о р с т у ф х ч ш ы э ю я ’

а б в г д е ё ж з і й к л м н п р с т ў ф х ц ч ш э ю я -.

пакарачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакараціць, пакарацець.

пака́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Каркаць некаторы час. Вароны пакаркалі і паляцелі.

пакармі́цца, ‑кармлюся, ‑кормішся, ‑корміцца; зак.

1. Прыняць корм, паесці. Пакарміліся коні травой і — у дарогу.

2. Карміцца некаторы час.

пакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

1. Даць есці; накарміць. У сераду раніцай.. [Андрэй] зайшоў у хлеў з вязкай канюшыны — трэба было пакарміць коней перад дарогай. Чарнышэвіч. [Тварыцкая] увайшла ў хату, пакарміла дзяўчынку, паклала спаць. Чорны.

2. Карміць некаторы час.

пакаро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пакараціць.

пакаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакарочваць — пакараціць.

пакаро́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пакараціцца.

2. Зал. да пакарочваць.

пакаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пакараціць.

пакарпа́цца,

гл. пакорпацца.

пакарпа́ць,

гл. пакорпаць.