Verbum

паўтыка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паўтыкаць.

паўтыка́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Уткнуцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Стрэлы паўтыкаліся ў зямлю.

паўтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Уткнуць усё, многае. [Волька:] — Гэта ж я аглядала тут, думала, можа яшчэ чаго яму [ільну] не хапае, мо трэба палачкі дзе паўтыкаць, каб не палёг. Кулакоўскі.

паўузво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Палавіна ўзвода як вайсковая адзінка.

паўуста́ў, ‑тава, м.

Адзін з тыпаў пісьма старажытных грэчаскіх і славянскіх рукапісаў, на характару сярэдні паміж уставам і екоралісам і які адрозніваецца ад устава меншай прамізной і правільнасцю літар. Пазней у паўуставе абодва гэтыя спосабы скарачэння слоў значна пашыраюцца. Булыка.

паўуста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўустава. Паўустаўныя літары. // Напісаны паўуставам. Паўустаўны рукапіс.

паўфабрыка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Прадукт, выраб, які мае патрэбу ў далейшай і канчатковай апрацоўцы. Мясныя паўфабрыкаты. □ У адным з цэхаў ішла апрацоўка яшчэ з восені нарыхтаванага паўфабрыкату. Караткевіч.

паўфіна́л, ‑у, м.

У спартыўных спаборніцтвах — гульня на першынство, якая папярэднічае фіналу.

паўфіналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Удзельнік спартыўнага спаборніцтва, які выйшаў у паўфінал.

паўфіналі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да паўфіналіст.