паўскіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Ускінуць усё, многае. Паўскідаць каменне на падводу.
паўскі́дваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паўскідваць.
паўскі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і паўскідаць.
паўсклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Ускласці ўсё, многае. Паўскладаць мяхі на воз.
паўскла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і паўскладаць.
паўско́пваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паўскопваць.
паўско́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Ускапаць усё, многае. Паўскопваць грады.
паўскра́й, прыназ. з Р.
Спалучэнне з прыназоўнікам «паўскрай» выражае прасторавыя адносіны; прыназоўнік «паўскрай» указвае на месца або прадмет, каля краю якога што‑н. размяшчаецца ці рухаецца. Раман запрог каня, палажыў на драбінкі плуг і мернаю ступою паехаў паўскрай яру. Колас.
паўсло́ва, ‑а, н.
Палавіна слова, няпоўнае слова. Тут Павел Іванавіч і паўслова не сказаў, бо пэўна ведаў: высадзі Якава, дык пехатою пойдзе, а ўсё роўна пабывае на шахтбудзе. Кулакоўскі. // Мала, некалькі слоў. З паўслова Гарбулёва, выцягнутага нібы абцугамі, .. [Саламон] стараўся ўлаўліваць галоўны сэнс розных спраў. Бядуля.
•••
З паўслова — адразу, з першых слоў (зразумець, засвоіць і пад.).
На паўслова — для кароткай размовы, паведамлення (выклікаць, папрасіць і пад.).
На паўслове — не дагаварыўшы пачатага (змоўкнуць, спыніцца і пад.) або не даслухаўшы субяседніка (перапыніць, перабіць і пад.).
паўслухо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Услухоўвацца некаторы час. [Валока і немец] яшчэ паўслухоўваліся, мярцвеючы ад празмерна[й] увагі. Быкаў.