паўпаваро́т, ‑у, М ‑роце, м.
Няпоўны паварот; палавіна кругавога павароту.
паўпада́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Разм. Упасці — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Падняўся і Тарасюк. Вочы яго паўпадалі, твар нейкі зямлісты, шэры, ні крывінкі. С. Александровіч.
паўпадва́л, ‑а, м.
Памяшканне пад першым паверхам, размешчанае часткова ніжэй узроўню зямлі.
паўпадва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наўпадвала; размешчаны ў паўпадвале. Паўпадвальны пакой. □ Хлопец доўга вёў.. [мужчын] цёмнымі крывымі завулкамі, пакуль не прывёў да вялізнага складскога будынка. Паўпадвальнае памяшканне, куды яны спусціліся, было прасторнае. Машара.
паўпаліто́, нескл., н.
Кароткае, не ніжэй каленяў, паліто. Паходня паклаў на табурэтку палявую сумку, зняў з сябе асенняе паўпаліто і шапку і, павесіўшы іх у шафу, вярнуўся да стала. Хадкевіч.
паўпа́нак, ‑нка, м.
Разм. іран. Той, хто лічыць сябе панам, паводзіць сябе як пан, не маючы на тое падстаў; панскі памагаты. Камандаваў слугамі не пан, а паўпанкі — аконам, цівун, стараста, гайдукі. Якімовіч.
паўпаро́жні, ‑яя, ‑яе.
Напалавіну парожні, не зусім парожні.
па́ўпер, ‑а, м.
Кніжн. Бядняк, пазбаўлены сродкаў для існавання.
[Ад лац. pauper — бедны.]
паўперыза́цыя, ‑і, ж.
Кніжн. Масавае збядненне працоўных ва ўмовах класавага грамадства, заснаванага на эксплуатацыі. Паўперызацыя сялянства.