Verbum

падкалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.

Разм.

1. Тое, што і падкалупнуць (у 1 знач.).

2. перан. Сказаць што‑н. непрыемнае. І хадзіў Амелька сярод людзей, цёрся ды ўсё азіраўся: ці няма якіх хітрыкаў збоку, ці не збіраецца падкалупіць цябе хто. Лынькоў. Анціп разгортвае газету і пачынае яе моўчкі ўважліва чытаць... Макейчык, ведаючы, што кулі зусім непісьменны, вырашыў у сваю чаргу падкалупіць яго. — Дык што там пішуць? — і хітра прыжмурыў вока. Рылько. Валя ўвесь час услухоўвалася ў маю размову па тэлефоне, і як толькі я паклаў трубку, яна, як бы хочучы падкалупіць мяне, сказала: — Усё ж такі знайшла яна цябе. Сабаленка.

падкалу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкалупіць, падкалупнуць.

падкалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкалупіць, падкалупнуць.

падкалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Калупнуўшы, падчапіць, прыпадняць. Падкалупнуць кнопку. Падкалупнуць штыком.

2. Аднакр. да падкалупіць (у 2 знач.).

падка́меншчык, ‑а, м.

Маларухомая, прыдонная рыба, якая жыве ў прэснай вадзе пад камянямі.

падкамі́сія, ‑і, ж.

Частка камісіі з абмежаванымі паўнамоцтвамі. Падкамісія па раззбраенню.

падкамітэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

Частка камітэта з абмежаванымі паўнамоцтвамі. Пасяджэнне падкамітэта.

падканво́йная, ‑ай, ж.

Жан. да падканвойны.

падканво́йны, ‑ага, м.

Той, хто знаходзіцца пад канвоем.

падкантро́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад кантролем, падлягае кантролю. Падкантрольная ўстанова.