выква́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выквасіць.
вы́кід, ‑у, М ‑дзе, м.
Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць 1 — выкінуць (у 3 знач.).
выкіда́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне ў затворы замка агнястрэльнай зброі, якое служыць для аўтаматычнага выкідання стрэляных гільз.
выкіда́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць 1 — выкінуць (у 1–3, 6, 7 знач.).
вы́кіданы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вы́кідаць.
вы́кідацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Выжыць у неспрыяльных умовах; выйсці, выбрацца з цяжкага становішча, беднасці. Двое меншых дзяцей.. [Лаўрэн] пахаваў, — не ўзняліся яны на ногі ў голадзе ды холадзе. А Міхаська сяк-так выкідаўся, акрыяў. Якімовіч. Цяжка было.. [Акіліне] з дачкою выкідацца з бясхлеб’я. Вітка.
выкіда́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да выкінуцца.
2. Зал. да выкіда́ць 1.
вы́кідаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае). Выкідаць на вуліцу ўсе рэчы.
2. перан. Разм. З цяжкасцю ўзгадаваць. Выкідаць дзяцей.
выкіда́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да выкінуць.
выкіда́ць 2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).
выкі́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. выкідваць 1 — выкінуць (у 1, 3, 6, 7 знач.).
выкі́двацца, ‑аюся, ‑аешся; ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкінуцца.
2. Зал. да выкідваць 1.
выкі́дваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкінуць.
•••
Выкідваць антраша — рабіць мудрагелістыя рухі нагамі.
выкі́дваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).