Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вы́шай, прысл.

Тое, што і вышэй. Дык ідзі ж, мая краіна,.. Яшчэ вышай, далей. Колас.

вы́шараваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вышараваць.

вы́шараваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Шаруючы, вычысціць, вымыць. [Прыбіральшчыца:] — Прыбрала я ўчора пакой. Памыла падлогу. Так ужо вышаравала, проста як новая. Грамовіч.

вышаро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вышараваць.

вы́шастаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выпусціць, выдзьмуць; выстудзіць. Вышастаў вецер цяпло з хаты.

вы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Высокая пераважна конусападобная пабудова спецыяльнага прызначэння; вежа. Тэлевізійная вышка. Буравая вышка. Вартавая вышка.

вы́шкалены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышкаліць.

2. у знач. прым. Вывучаны, вымуштраваны, выдрэсіраваны.

вы́шкаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Разм. Навучыць строга паводзіць сябе, зрабіць дысцыплінаваным; вымуштраваць, выдрэсіраваць.

вышкаманта́жнік, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па мантажу вышак.

вышкаманта́жны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца мантажом вышак. Вышкамантажная брыгада.