вы́габлеваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выгаблеваць.
вы́габлевацца, ‑люецца; зак.
Аказацца добра выструганым гэблем.
вы́габлеваць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Габлюючы, зрабіць гладкім. Выгаблеваць дошку шархебелем.
выгаблёўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выгаблёўваць.
выгаблёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выгаблеваць.
вы́гавараны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выгаварыць (у 1, 2 знач.).
вы́гаварыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм. Выказаць усё да канца. І захацелася Якаву хоць раз у жыцці выгаварыцца перад людзьмі, падзяліцца з імі сваім горам. Лобан. Сідар маўчаў і паціху ўсміхаўся, чакаючы, калі Клім выгаварыцца і сціхне. Галавач.
вы́гаварыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
1. што. Вымавіць, сказаць. Слова не дае выгаварыць. □ — Казічак, сыночак... — паўтарае адно маці — і больш ні слова не можа выгаварыць. Васілевіч.
2. што. Разм. Дамагчыся абяцання чаго‑н. Выгаварыць тыдзень адтэрміноўкі. □ Бярвенне — толькі прычэпка, галоўнае — дзяляначку новую выгаварыць. Лобан.
3. каму. Разм. Прабраць. — Пасаромеліся б. Са старым чалавекам гаворыце, — выгаварыла дзяўчатам Аўдоля Пракопіха. Васілевіч.
выгаво́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выгаварыцца.
2. Зал. да выгаворваць.
выгаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выгаварыць.