Verbum

пассо́ўвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Ссунуцца — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Снапы пассоўваліся з воза.

пассо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Ссунуць усё, многае або ўсіх, многіх. Канцэрт скончыўся. Хлопцы хуценька пассоўвалі да сцен крэслы і расчысцілі месца, пачаліся танцы. Сабаленка.

пассу́квацца, ‑аецца; зак.

Ссукацца — пра ўсё, многае.

пассу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссукаць усё, многае.

пассыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Саслаць усіх, многіх. — Хочам мы.. [сацыялістаў] па адным пералавіць ды ў катаргу пассылаць, а нічога не выходзіць. Галавач.

пассыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссыпаць усё, многае. Насенне [цётка] загадала перамераць і пассыпаць у свірны, але ад грошай адмовілася. Караткевіч.

пассыха́цца, ‑аецца; зак.

Ссохнуцца — пра ўсё, многае.

пассяда́цца, ‑аецца; зак.

Ссесціся — пра ўсё, многае.

пассяка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пассякаць.

пассяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссячы ўсё, многае. [Дзядуля:] — А ясакары рана пассякалі, рана. Ім яшчэ жыць бы ды жыць. Мяжэвіч.