паску́льваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паскульваць.
паску́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Разм. Скуліцца — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх.
паску́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Скуліць усё, многае або ўсіх, многіх.
паскупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць скупым, скупейшым. Былы ясенец Пракоп Зязюля.. пад старасць ці паскупеў, ці жонка адвучыла — выпіваў рэдка. Арочка. — Няма пашы. Надоі паскупелі. Дуброўскі.
паскупі́цца, ‑скуплюся, ‑скупішся, ‑скупіцца; зак.
Праявіць скупасць, празмерную эканомію. Мікодым, хоць і быў жмінда, на гэты раз не паскупіўся. Сабаленка. У нядзелю пайшла Маўра на базар прадаваць шчаўе... Да базары паскупілася пусціць дзешавей, прасядзела ледзь не да вечара. Сяркоў. — Сёння Амархан не паскупіўся, плоў прыгатаваў, — адказаў Мікола. Даніленка. // на што. Даць, выказаць мала чаго‑н. Паскупіцца на пахвалу. □ Але ж яшчэ не было такога, каб паляўнічы паскупіўся на фарбы для апісання велічыні той дзічы, якую ён упаляваў. Якімовіч.
паску́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Скуліць усё, многае або ўсіх, многіх.
паску́рчваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паскурчваць.
паску́рчвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Скурчыцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.
паску́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Скурчыць усіх, многіх або ўсё, многае.
паску́сваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паскусваць.