паскна́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Праявіць скнарнасць.
паско́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Скалоць усё, многае.
2. і без дап. Сколваць некаторы час.
паско́пваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паскопваць.
паско́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Скапаць усё, многае.
паско́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад паскорыць.
2. у знач. прым. Больш хуткі. У свой час Максім Багдановіч звярнуў увагу па паскоранае развіццё новай беларускай літаратуры. Конан.
паско́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да паскорыцца.
2. Зал. да паскорваць.
паско́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да паскорыць.
паско́рыцца, ‑рыцца; зак.
1. Стаць больш хуткім. Рух поезда паскорыўся. □ У нашы дні нябачана паскорыўся бег часу. «Полымя». А пры павелічэнні хуткасці цягніка што атрымаецца? Тое ж самае — паскорыцца перавоз грузаў. Шыловіч.
2. Наступіць хутчэй, чым думалася.
паско́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
1. Зрабіць больш хуткім. Тут вельмі борзда вечарэе, Давай, зямляк, паскорым крок! Глебка. Дывінец слухаў дырэктара, а сам думаў над тым, як бы паскорыць апрацоўку дэталей. Асіпенка.
2. Наблізіць надыход чаго‑н. Паскорыць прыезд. □ Іх [партызан] мужная гібель паскорыла прыход светлага дня, і кожны з жывых у глыбокай пашане схіляў галаву перад імі. Хадкевіч.