папрырэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і папрыразаць.
папрысо́ўвацца, ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Прысунуцца да каго‑, чаго‑н. — пра ўсіх, многіх. Папрысоўвацца адзін да аднаго.
папрысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прысунуць да каго‑, чаго‑н. усё, многае. Папрысоўваць крэслы да сцяны.
папрыстава́ць, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце, ‑стаюць; зак.
1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Прыстаць, прыліпнуць у многіх месцах. Да кары і сучкоў папрыставалі шматкі чорнай і рыжай поўсці. Сачанка.
2. Далучыцца да каго‑, чаго‑н. — пра ўсіх, многіх. Хлопцы папрыставалі да кампаніі. // Застацца дзе‑н. з якой‑н. мэтай — пра ўсіх, многіх. Браты папрыставалі па чужых вёсках у прымы. Місько.
3. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Прычаліць да берага — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Караблі папрыставалі да прыстані.
4. Вельмі стаміцца, прыстаць — пра ўсіх, многіх. Папрыставалі коні ў дарозе.
папрыстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Прыставіць, прысланіць да каго‑, чаго‑н. усё, многае. На вільчак паклалі грубейшы прут, астатнія папрыстаўлялі да яго нахільна з абодвух бакоў. Місько.
2. Прызначыць быць дзе‑н., каля каго‑н. — пра ўсіх, многіх. Папрыстаўляць вартавых да палонных.
папрыстро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прыстрачыць што‑н. у многіх месцах, прыстрачыць усё, многае. Папрыстрочваць кішэні. Папрыстрочваць рукавы.
папрысу́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Прысутнічаць дзе‑н. на працягу нейкага часу. [Журавенка:] — Хочацца мне на вашым сходзе папрысутнічаць і паслухаць. Савіцкі. Гукам зірнуў на гадзіннік і таксама падняўся: — У мяне сустрэча з архітэктарамі. Не хочаш папрысутнічаць? Шамякін.
папрысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Прымаць усё, многае або ўсіх, многіх. [Няміра:] — Арандаваць зямлю папрыязджалі нетутэйшыя людзі. З .. Польшчы папрысылалі іх. Чорны.
папрысыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Прысылаць усё, многае або ўсіх, многіх.
папрысыха́ць, ‑ае; зак.
Прысохнуць да чаго‑н. — пра ўсё, многае, прысохнуць у многіх месцах. Асабліва многа было гліны на абцасах. Папрысыхала — не аддзярэш. Арабей. Твар у Грышука худы і няголены, заляпаны ніткамі твані, сям-там папрысыхалі на ім дробныя зялёныя кружочкі водарасцяў. Ракітны.