накапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да накапіць.
накапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак.
1. без дап. Нарабіць копаці, дыму; накуродымець. Накапціла лямпа ў хаце.
2. што і чаго. Пакрыць копаццю што‑н. Накапціць шкло.
3. чаго. Тое, што і навэндзіць.
нака́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
Разм. Паводле народных павер’яў — наклікаць няшчасце, ліха (пра варону). // перан. Размовамі, прадказаннямі наклікаць непрыемнасць, бяду. Маша засмяялася: — Гэта я накаркала. Помніце, я сказала: «Аднімуць у вас правы». Шамякін.
накармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.
Даць дастатковую колькасць ежы; наталіць чый‑н. голад. Накарміць госця. Накарміць каня. Накарміць пірагамі. □ Узяліся меншыя браты абед варыць: зарэзалі вала, разабралі і зварылі. Самі наеліся і брата накармілі. Якімовіч.
накарчава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад накарчаваць.
накарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., чаго.
Выкарчаваць пэўную колькасць чаго‑н. Накарчаваць пнёў.
накарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да накарчаваць.
накарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які засох на чым‑н. і ўтварыў корку. Накарэлая гразь.
накарэ́ць, ‑эе; зак.
Разм. Засохнуўшы, утварыць корку. На вачах у кабылы накарэў гной. Галавач.
накасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., чаго.
Разм. Касуючы, правесці многа ліній.