дакле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
1. Скончыць клеіць што‑н. Даклеіць сцены.
2. Разм. Прыклеіць што‑н. дадаткова. Даклеіць яшчэ адну марку на канверт.
дакле́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да даклейваць.
дакле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даклеіць.
даклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., што.
Скончыць клеймаванне чаго‑н. Даклеймаваць лес.
даклёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дакляпаць.
даклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дакляваць.
даклі́кацца, ‑клічуся, ‑клічашся, ‑клічацца; зак., каго.
Разм. Клічучы, завучы, прымусіць адазвацца, прыйсці; дазвацца. Часам было цяжка яго [Стася] даклікацца. Гукаеш, гукаеш, а ён глядзіць на цябе і маўчыць. Шамякін. — Спіць. Як з ног зваліўся. Не дабудзішся, не даклічашся... Пташнікаў.
даклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Ледзь даклыпаў да дзвярэй.
даклява́ць, ‑клюю, ‑клюеш, ‑клюе; ‑клюём, ‑клюяце; зак., што.
Скляваць усё да канца. Куры даклявалі зерне.
дакляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Скончыць кляпанне чаго‑н. Дакляпаць касу.